نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
گروه علوم سیاسی، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
چکیده
در سالهای اخیر به مجموعه ابزار سیاست خارجی، مفهوم جدیدی تحت عنوان «سیاست خارجی فمنیستی» افزوده شده است که در رایجترین برداشت بر ترویج برابری جنسیتی، ارتقاء سطح کارآمدی و نمایندگی زنان و گروههای حاشیهای در فرایندهای سیاست خارجی تأکید دارد. هدف اساسی این مقاله، تبیین مفهوم «سیاست خارجی فمنیستی» و بررسی نقش آن در سیاست خارجی کشورهای غربی، بهویژه در رابطه با ایران است. یافتههای پژوهش حاکی از آن است که سیاست خارجی فمنیستی با بازتعریف جایگاه زنان و گروههای حاشیهای در فرایندهای تصمیمگیری سیاست خارجی، اهدافی چون ایجاد تغییرات عمیق در سیاست داخلی و خارجی کشورها با اصلاح عدم تعادل تاریخی ساختارهای قدرت و توجه به امنیت انسانی را دنبال میکند. در ایران نیز به ویژه بعد از ناآرامیهای 1401، غرب با محور قرار دادن جامعه مدنی، زنان و گروههای حاشیهای، با شناسایی و تحلیل برساختهها و دوگانهانگاریهای جنسیتی، رویکرد فمنیستی را به مثابه راهبردی نوین و جامع برای ایجاد تغییرات در سیاست داخلی و خارجی مینگرد. روش این مقاله کیفی و راهبردی توصیفی-تحلیلی است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان میدهد که برخلاف اصول اعلامی سیاست خارجی فمینیستی، در عمل این سیاست به ابزاری برای فشار سیاسی یا فرهنگی علیه کشورهای مخالف غرب تبدیل شده است.
کلیدواژهها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
Feminism as a Tool of Statecraft; Analyzing the New Western Approach to Iran from the Lens of Feminist Foreign Policy
نویسنده [English]
- Majid Rouhi
Department of Political Science, Ra.C.,Islamic Azad University, Rasht, Iran
چکیده [English]
In recent years, the corpus of foreign policy tools has expanded to include a novel concept known as "feminist foreign policy" (FFP). The most common interpretation of this approach emphasizes gender equality, the enhancement of women’s representation and agency, and the amplification of marginalized groups within foreign policy decision-making processes. The fundamental aim of this paper is to elucidate the concept of feminist foreign policy and to examine its role in the foreign policies of Western countries, with a particular focus on Iran. The study’s findings indicate that feminist foreign policy seeks to redefine the roles of women and marginalized groups in foreign policy decision-making, pursuing goals such as meaningful transformations in both domestic and international policy, addressing structural power asymmetries, and foregrounding human security. In Iran, especially following the social disturbances of 1401 (according to the Iranian calendar), Western actors have approached civil society, women, and marginalized groups by identifying and analyzing constructed discourses and gender dichotomies. This has led to viewing feminist approaches as a novel and comprehensive strategic pathway intended to effect changes in both internal and external policy. Methodologically, this article adopts a qualitative approach
کلیدواژهها [English]
- Iran
- The West
- Feminist Foreign Policy
- Gender Constructions
- Feminist Revolution
)