نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
دانشیار روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
چکیده
تحولات سیاسی موسوم به بیداری اسلامی که از سال 2011 خاورمیانه عربی را فراگرفت، در یک مورد با دخالت نظامی غرب به سرنگونی رژیم حاکم در لیبی منجر شد. این دخالت نظامی در حالی بود که رژیم قذافی در سیاست خارجی خود از جهتگیری ضدغربی به سمت مشارکت داوطلبانه با غرب متمایل شده و روابط علی الظاهر عادی گردیده بود. اما علی‌رغم این تغییرات، آغاز بحران داخلی لیبی به واکنش عملی و فوری ائتلاف کشورهای غربی با هدف سرنگونی قذافی منجر شد. این پژوهش ضمن مطالعه نظری سیاست خارجی لیبی در چارچوب پیشنظریه جیمز روزنا و با استفاده از روش توصیفی-تبیینی، در پی پاسخ به این پرسش اصلی است که چرا علی‌رغم اینکه قذافی در دهه آخر حکومت خود سیاست خارجی تعامل‌گرا و مشارکت‌جویانه با غرب را در پیش گرفت اما در پی آغاز خیزش مردمی، کشورهای غربی در قالب سازمان ناتو به دخالت نظامی در این کشور مبادرت کردند؟ فرضیه اصلی عبارت از این است که علی‌رغم در پیش گرفتن سیاست تعامل‌گرایی با غرب؛ عدم اعتماد میان طرفین و فقدان اصلاحات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی و تداوم نارضایتی‌های داخلی موجب شد که با آغاز بحران در لیبی، کشورهای غربی از سقوط قذافی حمایت کنند.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Libyan Foreign Policy under Gaddafi: From Confrontation to Voluntary Partnership with the West
نویسنده [English]
- Majid Abbasi
Associate Professor, International Relations, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran
چکیده [English]
The political upheaval known as the Islamic Awakening, which has gripped the Arab Middle East since 2011, in one case led to the overthrow of the ruling regime in Libya through Western military intervention. The military intervention came as Gaddafi's foreign policy shifted from an anti-Western orientation to voluntary engagement with the West, and relations seemingly normalized. But despite these changes, the onset of the internal Libyan crisis led to a practical and immediate response by the Western coalition aimed at overthrowing Gaddafi. This study, while theoretically studying Libyan foreign policy in the framework of James Rosena's theory and using a descriptive-explanatory method, seeks to answer the main question of why Gaddafi pursued an interactive and participatory foreign policy with the West in the last decade of his rule. But after the beginning of the popular uprising, the Western countries in the form of NATO began to intervene militarily in this country? The main hypothesis is that despite pursuing a policy of interaction with the West; Lack of trust between the parties and the lack of social, economic and political reforms and the continuation of internal discontent led the Western countries to support the fall of Gaddafi as the crisis in Libya began.
کلیدواژه‌ها [English]
- Domestic Insurgency
- Ideology
- Foreign Policy
- Voluntary Participation
- Military Intervention
- Counterinsurgency
- سیفزاده، حسین، (1385)، اصول روابط بین‌الملل (الف و ب)، تهران: انتشارات میزان.
- قاسمی، فرهاد، (1386)، دیپلماسی و روابط بین‌الملل، تهران: انتشارات میزان.
- قوام، عبدالعلی، (1385)، اصول سیاست خارجی و سیاست بین‌الملل، تهران: انتشارات سمت.
- قوام، عبدالعلی، (1386)، روابط بین‌الملل: نظریهها و رویکردها، تهران: انتشارات سمت.
References
- Anderson, Frank, (1999), “Qadhafi’s Libya: The Limits of Optimism”, Middle East Policy, No. 4 .
- Hobbs, Heidi, (2002), Pondering Post Internationalism: A Paradigm for the Twenty-first Century, Albany State University of New York Press.
- Joffé, George & Paoletti, Emanuela, (2010), “Libya's Foreign Policy: Drivers and Objectives”, Mediterranean Paper Series, The German Marshall Fund of the United States, Washington Dc.
- Kurian, George Thomas, (2011), “The Encyclopedia of Political Science”, Publisher: CQ Press, Washington Dc.
- Metz, Helen Chapin, (1989), “Libya: A Country Study: Federal Research Division”, Library of Congress, 4th ed, Washington, D.C. Available at : http://hdl.loc.gov/loc.gdc/cntrystd.ly.
- Qaddafi, Muammar, (1987), “A Critique of the Non-Aligned Movement”, The Black Scholar, Vol. 18, No. 2, Eighth Non-Aligned Summit Harare (March/April).
- Rose, Gideon, (1998), “Neoclassical Realism and Theories of Foreign Policy”, World Politics, Vol. 51, No. 1.
- St John, Ronald Bruce, (2006), Historical Dictionary of Libya, Scarecrow Press, Published In The United States of America.
- John R.B, (1987), Qaddafi’s World Design: Libyan Foreign Policy 1969-1987, London: Saqi Books.
- Starr, Harvey, (1988), “Rosenau, Pre-Theories and the Evolution of the Comparative Study of Foreign Policy”, International Interactions, Vol. 14, No. 1.
- Stepak, Amir, (2011), “From Domestic Crisis to International Change: The Case of Libyan Revisionism”, Prepared for the Annual Conference of the International Studies Association, The George Washington University.
- Stottlemyre, Steve, (2012), “Tactical Flexibility: Libyan Foreign Policy Under Qaddafi, 1969–2004”, Digest of Middle East Studies, No.4.
- Stottlemyre, Steven, (2011), Libya and the International System: Retracing the Aftermath of the Lockerbie Bombing, Digest of Middle East Studies, Volume 20, No.1.
- Vandewalle, Dirk J, (2012), A History of Modern Libya, 2nd Ed, Cambridge University Press, Printed in The United States of America.
- Walt, Stephen M, (1998), “International Relations: One World, Many Theories”, Foreign Policy, 110.
- Zartman W.I. & Kluge A.C, (1983), “Qaddafi’s Foreign Policy”, American Arab Affairs, Vol. 6.
)