جامعه شناسی سیاسی
حجت کاظمی؛ سید مهدی موسی کاظمی
چکیده
مطابق دیدگاه برخی از جامعه‌شناسان تاریخی همچون هینتسه، وبر، تیلی، مان، گیدنز و فوکویاما، جنگ‌های اروپایی در فاصله قرن پانزدهم تا قرن بیستم، متغیری کلیدی در گذار از پراکندگی فئودالی قدرت و استقرار دولت مدرن بوده است. از این منظر جنگ و تلاش دولت‌ها برای فراهم کردن شرایط پیروزی در آن‌ها، نیرویی موثر در عینیت‌یافتن اندیشه دولت مدرن، ...
بیشتر
مطابق دیدگاه برخی از جامعه‌شناسان تاریخی همچون هینتسه، وبر، تیلی، مان، گیدنز و فوکویاما، جنگ‌های اروپایی در فاصله قرن پانزدهم تا قرن بیستم، متغیری کلیدی در گذار از پراکندگی فئودالی قدرت و استقرار دولت مدرن بوده است. از این منظر جنگ و تلاش دولت‌ها برای فراهم کردن شرایط پیروزی در آن‌ها، نیرویی موثر در عینیت‌یافتن اندیشه دولت مدرن، تقویت ساختار دولتی و افزایش میزان نفوذ دولت در جامعه بوده است. مقاله ضمن تاکید بر سودمندی این دیدگاه؛ در پی آن است تا با توجه به طیف وسیعتری از جنگها، به ویژه در جوامع غیر غربی، نشان دهد که تاکید بر رابطه قطعی جنگ و دولت‌سازی میتواند به نوعی سادهسازی و تعمیم بیضابطه منجر شود. تجربه‌های تاریخی نشان میدهد در حالی که برخی جنگها عامل تقویت فرایند دولت‌سازی بوده، نمونههای دیگر تضعیف و زوال قدرت دولتی را درپی داشته است. مقاله بر این نتیجهگیری تاکید میکند که تنوع در تأثیر جنگ بر فرایند دولت‌سازی در جوامع مختلف حاصل نقشآفرینی عوامل دیگری همچون نوع جنگ(داخلی یا خارجی بودن جنگ)، وضعیت اقتصادی و اجتماعی دولتهای درگیر جنگ، تأثیر محیط بینالمللی و نحوه نقشآفرینی قدرتهای خارجی میباشد.
روابط بین الملل
سید جلال دهقانی فیروزآبادی؛ سعید چهرآزاد
چکیده
زمینه اصلی این پژوهش، ارائه چارچوبی گسترده است که از طریق آن نقش هوش مصنوعی در استفاده غیراخلاقی از کارکردهای آن در مسائل امنیتی بصورت نظری و عملی مورد ارزیابی جدی قرار گیرد. پرسش اصلی پژوهش این است که درونمایه های امنیت ملی بر اساس آموزه های دوران استیلاء و هژمونی؛ هوش مصنوعی را چگونه می توان در قالب تروریسم، جنگ، تنازع ...
بیشتر
زمینه اصلی این پژوهش، ارائه چارچوبی گسترده است که از طریق آن نقش هوش مصنوعی در استفاده غیراخلاقی از کارکردهای آن در مسائل امنیتی بصورت نظری و عملی مورد ارزیابی جدی قرار گیرد. پرسش اصلی پژوهش این است که درونمایه های امنیت ملی بر اساس آموزه های دوران استیلاء و هژمونی؛ هوش مصنوعی را چگونه می توان در قالب تروریسم، جنگ، تنازع و دفاع مسئله دار کرد؟ در پاسخ به پرسش، این فرضیه مطرح می گردد که «امنیت ملی» بر اساس شاخصه های معرفتی- عملی ارائه شده، ظرفیت و قابلیت تببین و تفهیم این مسئله را دارد چراکه بر اساس نظریه های موجود در مطالعات امنیت ملی اعم از جریان اصلی و جریان انتقادی، هیچکدام بصورت جامع و کامل، نه می تواند درونمایه های مذکورِ امنیت ملی در عصر هوش مصنوعی و کلان داده را مسئله مند کند و نه پاسخگوی مسائل مرتبط با این حوزه در ساحتِ عملِ مناسبات امنیت ملی باشد. زمینهسازی برای کاربست عملی امنیت ملی با رویکرد داده بنیاد جز با نگاه مسئله مند تروریسم، جنگ و تنازع به سامان نخواهد شد و یکی از مصادیق راهبردی این الگوواره، «امنیت ملی الگوریتمی» است که پتانسیل ایجاد و تکوین نظم نوین امنیتی دیگری را به اثبات رسانیده است.
