نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجو دکتری علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی ، تهران ، ایران
2 دانشیار، گروه روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
چکیده
اگر چه در دهه ابتدایی انقلاب اسلامی، نشانه‌هایی از «گفتمان آرمان گرایی اسلامی» در سیاست خارجی ایران وجود داشت، اما متعاقب استقرار دولت سازندگی در سال 1368، به‌تدریج قرائن بروز تحول در گفتمان مزبور آشکار شد؛ در این میان، سیاست امنیتی جمهوری اسلامی نیز با نوآوری‌های جدیدی مواجه شد؛ دگرگونی که محصول شرایط پسا‌جنگ داخلی و تحولات نوظهور منطقه‌ای و بین‌المللی بود و نشانه‌هایی از ظرفیتی روشنفکرانه متکی به اجماع (نسبی) میان تصمیم‌گیرندگان را به همراه داشت. بر این پایه، پرسش اصلی این مقاله عبارت است از: در چارچوب نظام سیاست‌گذاری امنیتی دولت سازندگی در بازه زمانی 1368 تا 1376، چگونه میان ملاحظات توسعه‌ای و امنیتی ارتباط برقرار شد؟ در پاسخ، فرضیه موردنظر نیز در این قالب شکل گرفت: در چارچوب سیاست امنیتی، «توسعه اقتصادی» به عنوان محوری ترین راهبرد سیاست امنیتی دولت سازندگی (1376-1368) قرار گرفت و متناسب با این الگو و نقش ملی، امنیت ملی و توسعه ملی همسان و یکسان تلقی شد. یافته اصلی مقاله نیز به عمل‌گرایی ناظر بر سیاست‌گذاری امنیتی دولت سازندگی، فراتر از تجربه ای تاریخی اشاره دارد. روش پژوهش موردنظر نیز توصیفی/ تحلیلی است.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Construction government security policy; Transition from idealism to geopolitical pragmatism (1368-1376)
نویسندگان [English]
- habibollah fadavi 1
- Seyed Asghar Keivan Hosseini 2
1 Ph.D. student of political science, Allameh Tabatabai University, Tehran, Iran
2 Associate Professor, International Relations, Allameh Tabataba'i University, Tehran, Iran
چکیده [English]
Although in the first decade of the Islamic revolution, there were signs of "Islamic idealism discourse" in Iran's foreign policy, but following the establishment of the constructive government in 1368, evidence of a change in the said discourse was gradually revealed;In the meantime, the security policy of the Islamic Republic also encountered new innovations; The transformation that was the product of post-war domestic conditions and emerging regional and international developments and brought signs of an intellectual capacity based on (relative) consensus among decision makers.Based on this, the main question of this article is: in the framework of the construction government's security policy system in the period from 1368 to 1376, how was the relationship between development and security considerations established? In response, the desired hypothesis was also formed in this format:In the framework of the security policy, "economic development" was placed as the most central strategy of the security policy of the construction government (1368-1376) and according to this model and national role, national security and national development were considered identical.The main finding of the article also refers to the pragmatism of the construction government's security policy, beyond a historical experience.
کلیدواژه‌ها [English]
- "؛ Construction State"؛ Security Policy"؛ Economic Development"؛ National Role"؛
- "؛ National Security"
)