Document Type : Research Paper

Authors

1 Professor of International Relations, Allameh Tabataba'i University

2 PhD student in International Relations at Allameh Tabatabai University

Abstract

Political elites of different strategic cultures, in similar situations in the international arena, practice different foreign policy behavior. In fact, different norms in the strategic culture of governments cause different perceptions of similar realities. Accordingly, the norms that shape the strategic culture of the Iranian political elite influence the foreign policy behavior of the country. The question, however, is how the foreign policy behavior of the Islamic Republic of Iran is affected by strategic culture. The main question of this article is how has the political culture of the political elite influenced the foreign policy of Iran? The researchers hypothesize that the specific norms of the political elite's strategic culture have shaped the national role of the mission-oriented state for the IR, and accordingly, have followed the behavioral indices of independence, transnationalism and revisionism in Iranian foreign policy. The theoretical framework of this paper is a combination of constructivism theory and strategic culture approach and has used qualitative deductive content analysis to understand the strategic culture of the IRI political elite.

Keywords

الف- فارسی
-    برگر، تامس. یو، (1390)، «هنجارها، هویت و امنیت ملی در آلمان و ژاپن»، در کتاب فرهنگ امنیت ملی، هنجارها و هویت در سیاست جهانی، ویراسته پیتر جی کتزنشتاین، ترجمه محمدهادی سمتی، جلد دوم،چاپ اول، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
-    جانستن، آلاستر آین، (1390)، «واقعگرایی فرهنگی و استراتژی در چین مائوئیست»،در کتابفرهنگ امنیت ملی، هنجارها و هویت در سیاست جهانی،ویراستهپیتر جیکتزنشتاین، ترجمه محمدهادی سمتی، چاپ اول، جلد اول،تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
-    جپرسن، رونالد ال، الکساندر ونت و پیتر جی کتزنشتاین، (1390)، «هنجارها، هویت و فرهنگ در امنیت ملی»، در کتاب فرهنگ امنیت ملی، هنجارها و هویت در سیاست جهانی، (جلد اول)،ویراسته پیتر جی کتزنشتاین، ترجمه محمدهادی سمتی، چاپ اول، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
-    جعفرزاده، حسین و محسن خلیلی، (1392)، «نقش­های ملی و پیدایش قدرت نرم: تحلیل کمّی گفتارها/نوشتارهای مقام معظم رهبری (1388-1368)»، دوفصلنامهمطالعاتقدرتنرم، سال سوم، شماره 9.
-    جوادی ارجمند، محمدجواد و ام‌البنین چابکی، (1389)، «هویت و شاخص‌های سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامهسیاست، دوره 40، شماره 1.
-    حیدری، شقایق، (1393)، «فرهنگ راهبردی ایران؛ زمینه‌های تاریخی و بسترهای اجتماعی»، فصلنامه پژوهشنامه دفاع مقدس، شماره 10.
-    دهقانی فیروزآبادی، سید جلال، (1388)، «منابع ملی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامه سیاست، شماره 11.
-    دهقانی فیروزآبادی، سید جلال و پیمان وهاب‌پور، (1392)، امنیت هستی­شناختی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، چاپ اول، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
-    دهقانی فیروزآبادی، سید جلال، (1393)، چرخه گفتمانی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران؛ از دولت بازرگان تا دولت روحانی، چاپ اول، تهران: مخاطب.
-  رسولی ثانی‌آبادی، الهام، (1390-الف)، «مبانی بیناذهنیتی هویت نظام ج.ا.ا»، فصلنامهمطالعاتراهبردی، شماره 51.
-  رسولی ثانی‌آبادی، الهام، (1390-ب)، هویت وسیاست هسته‌ای در جمهوری اسلامی ایران، چاپ اول، تهران: موسسه فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین‌المللی ابرار معاصر تهران.
-  رسولی ثانی آبادی، الهام و سید محسن میرحسینی، (1394)، «بررسی عوامل شکل‌دهنده به سیاست هسته‌ای دولت اعتدال بر اساس نظریه پیوستگی جیمز روزنا»، فصلنامه راهبرد، شماره 74.
-  رسولی ثانی‌آبادی، الهام و امیرحسین عسگری، (1395)، «بررسی جهت­گیری تجدیدنظرطلبی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران (1392-1384) بر اساس الگوی سیستمیک روابط بین­الملل»، فصلنامهسیاست خارجی، سال 30، شماره 4، زمستان 1395.
-    سلیمی، حسین، (1386)، «نگرشی سازه‌انگارانه به هویت ملی در ایران»، فصلنامه‌ مطالعات ملی، سال هشتم، شماره 3.
-    ظریف، محمدجواد و سید مهدی سجادیه، (1393)، «صورت‌بندی گفتمان مصلحت در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران»، فصلنامهدانش سیاسی، شماره 20.
-    قنبرلو، عبدالله، (1391)، «فرهنگ راهبردی و دفاع ملی؛ مطالعه موردی جنگ تحمیلی»، فصلنامه مطالعات راهبردی، شماره 57.
-    کاربو، جولیت، جفری اس. لنتیس و رایان کی. بیسلی، (1393)، «تحلیل سیاست خارجی در رهیافت مقایسه‌ای»، در کتاب مقدمه‌ای بر تحلیل سیاست خارجی، علیرضا خسروی و مهدی میرمحمدی، چاپ اول، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.
-    گودرزی، سهیل و احمد سلطانی­نژاد و مصطفی زهرانی و محسن اسلامی، (1396)، «بررسی رابطه جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا در پرتو فرهنگ راهبردی»، فصلنامه مطالعات روابط بین­الملل، شماره 39.
-    متقی، ابراهیم و علی آزرمی، (1393)، «گفتمان سیاست خارجی دهه چهارم انقلاب اسلامی (تعامل­گرای ضد نظام هژمونیک) از منظر تئوری سازه­انگاری»، فصلنامهپژوهشنامه انقلاب اسلامی، سال سوم، شماره 4.
-    متقی، ابراهیم و زهره پوستین­چی، (1390)، الگو و روند در سیاست خارجی ایران، چاپ اول، قم: دانشگاه مفید.
-    متقی، ابراهیم و اسماعیل سلطانی، (1392)، «سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران نسبت به عراق و تاثیر آن بر جایگاه منطقه‌ای ایران»، فصلنامه دانش سیاسی و بین‌المللی، سال دوم، شماره 5.
-    مشیرزاده، حمیرا، (1383)، «سازه‌انگاری به عنوان فرانظریه روابط بین‌الملل»، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی، شماره 65.
-    هالستی، کی.جی، (1373)، مبانی تحلیل سیاست بین­الملل، ترجمه بهرام مستقیمی و مسعود طارم­سری، تهران: دفتر مطالعات سیاسی و بین­المللی.
 
ب- انگلیسی
-       Afrasiabi، Kaveh and Abbas Maleki, (2003), “Iran’s Foreign Policy after 11 Septembe”, The Brown Journal of World Affairs, Winter/Spring 2003, Volume IX, Issue 2.
 -       Balamir, Bezen, (2007), Does “Strategic Culture” Matter? Old Europe, New Europe and the Transatlantic Security, Perceptions, Summer-Autumn 2007.
 -       Behravesh, Maysam, (2018), “State Revisionism and Ontological (in) Security in International Politics: the Complicated Case of Iran and its Nuclear Behavior”, Journal of International Relations and Development, Vol. 21, No. 4, https://doi.org/10.1057/s41268-018-0149-x.
 -       Dehghani Firouzabadi, S. J., (2008), “Emancipating Foreign Policy: Critical Theory and Islamic Republic of Iran's Foreign Policy”, The Iranian Journal of International Affairs, Vol. XX, No. 3.
 -       Dehshiri, M. R. & M.R. Majidi, (2009), “Iran’s Foreign Policy in Post-Revolution Era: A Holistic Approach”, The Iranian Journal of International Affairs, Vol. XXI, No. 1-2.
 -       DeGroot, Mikaela and others, (2008), Deconstructing Iranian Speech: A Strategic Culture Analysis, Workshop in Public Affairs, International Issues Public Affairs, 12 May 2008.
 -       Eisenstadt, Michael, (2015), “The Strategic Culture of the Islamic Republic of Iran: Operational and Policy Implications”, Middle East Studies, Marine Corps University, August, No.1.
 -       Finnemore, Martha and Kathryn Sikkink, (2001), “TAKING STOCK: The Constructivist Research Program in International Relations and Comparative Politics”,Annual Review of Political Science, No. 4.
 -       Graham, Melanie, (2014), Redefining Strategic Culture, The University of Northern British Columbia, June 2014.
 -       Gray, Colin S., (2006), “Out of the Wilderness: Prime Time for Strategic Culture”, Comparative Strategic Cultures Curriculum, October2006.
 -       Haji-Yousefi, Amir M., (2010), “Iran's Foreign Policy during Ahmadinejad: From Confrontation to Accommodation”, Alternatives: Turkish Journal of International Relations, Vol. 9, No. 2.
 -       Lebow, Richard Ned, (2008), A Cultural Theory of Internatinal Relation, New York, Cambridge.
 -       Lauterbach, Toby, (2011), Constructivism, Strategic Culture,and the Iraq War, ASPJ Africa & Francophonie - 4th Quarter 2011.
 -       McInnis, J. Matthew, (2015), Iran’s Strategic Thinking Origins and Evolution, American Enterprise Institute, May 2015.
 -       Meyer, Christoph O., (2004), “Theorising European Strategic Culture between Convergence and the Persistence of National Diversity”, Cepsworking Document, No. 204.
 -       Mohammad Nia, Mahdi, (2010), “Understanding Iran’s Foreign Policy: An Application of Holistic Constructivism, Alternatives”, Turkish Journal of International Relations, Vol. 9, No. 1.
 -       Mohammad Nia, Mahdi, (2011), “A Holistic Constructivist Approach to Iran's Foreign Policy”,International Journal of Business and Social Science, Vol. 2, No. 4.
 -       Neumann, Iver B. & Henrikki Heikka, (2005), “Grand Strategy, Strategic Culture, Practice: The Social Roots of Nordic Defence’ Cooperation and Conflict”, Journal of the Nordic International Studies Association, Vol. 40, No. 1.
 -       Piet, Rémi and Licínia Simão, (2016), Security in Shared Neighbourhoods Foreign Policy of Russia, Turkey and the EU, London: Palgrave Macmillan.
 -       Rosa, Paolo, (2014), “The Accommodationist State: Strategic Culture and Italy’s Military Behavior”, International Relations, 2014, Vol. 28, No. 1.
 -       Rynning, Sten, (2003), “The European Union: Towards a Strategic Culture?”, Security Dialogue, Vol. 34, No. 4.
 -      Scobell, Andrew, (2002), China and Strategic Culture, Carlisle, PA: U.S. War College, Strategic Studies Institute (SSI), May 2002.
 -       Stanley, Willis, (2006), The Strategic Culture of the Islamic Republic of Iran, Comparative Strategic Cultures Curriculum, Defense Threat Reduction Agency Advanced Systems and Concepts Office, October 31, 2006, 17, Available at: www.fas.org/irp/ agency/dod/dtra/iran.pdf (accessed June 28, 2011),  31 October 2006.
 - Strain ،Frederick R., (1996), ”Discerning Iran’s Nuclear Strategy: An Examination of Motivations“, Strategic Culture, and Rationality, (A Research Report Submitted to Faculty of the U.S. Air War College, Maxwell Air Force Base, AL, 15 April 1996).