ابومحمد عسکرخانی؛ فاطمه قربانی؛ مهرداد حلال خور
دوره 3، شماره 10 ، آبان 1393، ، صفحه 79-112
چکیده
چکیده فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطی نوین از جمله رسانه های اجتماعی، سایت های شبکه های اجتماعی و محتوای تولید شده توسط کاربر، در حال تغییر چشم انداز گفتمان سیاسی در بحران ها و محیط های پس از درگیری هستند. کاربرد این ابزارها میتواند روش هایی که ایده ها گسترش مییابند و در درون جوامع منتشر میشوند را دگرگون ...
بیشتر
چکیده فناوریهای اطلاعاتی و ارتباطی نوین از جمله رسانه های اجتماعی، سایت های شبکه های اجتماعی و محتوای تولید شده توسط کاربر، در حال تغییر چشم انداز گفتمان سیاسی در بحران ها و محیط های پس از درگیری هستند. کاربرد این ابزارها میتواند روش هایی که ایده ها گسترش مییابند و در درون جوامع منتشر میشوند را دگرگون کند. فناوریهای نوین میتوانند ارتباط موثر و پایدار بین افراد، اجتماعات، جنبشها و افراد ذینفع درگیر در مدیریت بحرانها را تسهیل کنند. فرضیه پژوهش پیشرو این است که نقشآفرینی رسانه های نوین نظیر اینترنت، شبکه های اجتماعی (فیسبوک، توئیتر)، تلفن همراه (پیامدهی متنی)، وبلاگها، پستالکترونیکی و چتروم ها، عامل شکل گیری شیوه جدید مشارکت سیاسی در بین شهروندان (عمدتاً جوانان) این کشور بوده است. از منظر جامعهشناسی سیاسی، جوانانی که از مشکلاتی چون بیکاری، فساد و استبداد رنج میبردند و از فناوریهای نوین ارتباطی استفاده میکردند، نقش مهمی در رهبری و مدیریت این انقلاب ایفا کردهاند و عملاً آغازگر موج اعتراضی مصر بودهاند. در این پژوهش قصد داریم با توجه به مبحث فناوری اطلاعات و ارتباطات و نقش آن در کشور مورد بررسی یعنی مصر، به مقطع زمانی انقلاب ۲۵ ژانویه سال ۲۰۱۱ بپردازیم که در آن به واسطه نقش ابزارها و شبکههای ارتباطی نوین، میدانهای عمل جدیدی برای کنشگری سیاسی فراهمشد. پس از آن با در نظرگرفتن ظرفیت محدود این پژوهش، به شرایط و اوضاع در حال تغییر این کشور میپردازیم و این موضوع را بررسی میکنیم که چگونه فرصت سیاسی ایجاد شده در این کشور در اثر حوادث و تحولات، دچار چالش شده است.