روابط بین الملل
ارسلان قربانی؛ هادی ترکی؛ سعید میرترابی؛ غلامرضا کریمی
چکیده
روابط ایران و چین دارای فراز و فرودهایی بوده که حدود یک دهه اخیر در قالب مشارکت جامع راهبردی بیشترین مراودات سیاسی و اقتصادی را با هم تجربه کردهاند. حاکمیت ج.ا. ایران با یاس از غرب، رویکرد «نگاه به شرق» را در پیش گرفته که این مشارکت منجر به توافقنامه 25 ساله بین تهران و پکن شد. عوامل، متغیرها و مولفههای داخلی و خارجی برای بررسی ...
بیشتر
روابط ایران و چین دارای فراز و فرودهایی بوده که حدود یک دهه اخیر در قالب مشارکت جامع راهبردی بیشترین مراودات سیاسی و اقتصادی را با هم تجربه کردهاند. حاکمیت ج.ا. ایران با یاس از غرب، رویکرد «نگاه به شرق» را در پیش گرفته که این مشارکت منجر به توافقنامه 25 ساله بین تهران و پکن شد. عوامل، متغیرها و مولفههای داخلی و خارجی برای بررسی این مشارکت مهم هستند. از یکسو لایههای هویتی دخیل هستند، از طرفی رویکرد واقعگرایانه و به نحوی ضدیت با هژمون که از درک و شناخت کارگزاران دولتها شکل گرفته، موثر میباشند. پرسش این است که برای درک بهتر این مشارکت چه سنتزی میتوان ارائه داد؟ فرضیه این است که مشارکت جامع با رویکرد چندوجهی، اشتراکات هویتی و رویکردی ضد هژمون شناخت ادارکی از محیط بینالملل و شرایط داخلی و سیاست خارجی تاثیرگذار بوده است که ما را برای شناخت بهتر سیاست خارجی ایران در ارتباط با چین در قالب این مشارکت رهنمون میسازد. مقاله از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بهره برده و دادهها کتابخانهای و اینترنتی میباشند.
سعید میرترابی؛ مهتاب ساری اصلانی
چکیده
همراستا با تحولات ساختاری عمیق در عرصه اقتصاد سیاسی چین، کمکهای خارجی این کشور در سالهای نخست قرن جدید به طیف گستردهای از کشورها بویژه جوامع افریقایی به سرعت افزایش یافته است. این پدیده همانند بسیاری دیگر از پدیدههای مرتبط با "ظهور چین"، مجادلات فکری فراوانی درباره انگیزهها وپیامدهای این تحول برانگیخته است که البته در کشور ...
بیشتر
همراستا با تحولات ساختاری عمیق در عرصه اقتصاد سیاسی چین، کمکهای خارجی این کشور در سالهای نخست قرن جدید به طیف گستردهای از کشورها بویژه جوامع افریقایی به سرعت افزایش یافته است. این پدیده همانند بسیاری دیگر از پدیدههای مرتبط با "ظهور چین"، مجادلات فکری فراوانی درباره انگیزهها وپیامدهای این تحول برانگیخته است که البته در کشور ما هنوز مورد توجه قرار نگرفته است. در همین راستا این مقاله، صرف نظر از موضوع پیامدهای این تحول، زمینهها و علل آن را با رجوع به انگیزههای پکن به عنوان کمک دهنده و نیازهای جوامع افریقایی به عنوان کمک گیرنده در چارچوب پرسش اصلی خود مورد بررسی قرار داده است. فرضیهای که مقاله به روش توصیفی- تبیینی مورد آزمون قرار داده این است که افزایش سریع کمکهای خارجی چین به کشورهای افریقایی در سالهای اخیر، در درجه نخست ناشی از الزامات بینالمللی پاسخگویی به تحولات ساختاری در اقتصاد سیاسی داخلی چین و درجه دوم همسویی نیازهای جوامع افریقایی با انگیزههای ارائه کمک خارجی پکن است. با این حساب میتوان پیشبینی کرد حضور چین در قاره غنی، در سالهای آتی همچنان افزایش خواهد یافت و کمک خارجی به عنوان یکی از روشهای عمده زمینهسازی برای حضور گستردهتر همچنان مورد توجه مقامهای پکن خواهد بود.
غلامرضا کریمی؛ سید علی منوری؛ سعید میرترابی؛ پرویز شریفی
چکیده
این مقاله عوامل موثر برچگونگی کنشهای اقتصادی عربستان را درحین و بعد ازمذاکرات برجام درخلال سالهای 2016-2013 بر اساس نظریه بازیهای اقتصادی «توماس شیلینگ» و با استفاده از روش اسنادی بررسی میکند و فرضیه آن است که روند مذاکرات و اجرای برجام با تغییر در نقش و گسترش نفوذ منطقهای ایران به چالش مهم روابط ایران و عربستان بوده، ...
بیشتر
این مقاله عوامل موثر برچگونگی کنشهای اقتصادی عربستان را درحین و بعد ازمذاکرات برجام درخلال سالهای 2016-2013 بر اساس نظریه بازیهای اقتصادی «توماس شیلینگ» و با استفاده از روش اسنادی بررسی میکند و فرضیه آن است که روند مذاکرات و اجرای برجام با تغییر در نقش و گسترش نفوذ منطقهای ایران به چالش مهم روابط ایران و عربستان بوده، تبدیل شده است. مهمترین یافته این مقاله آن است که عربستان سعودی به لحاظ ترس از بازخوردهای مذاکرات هستهای و در نتیجه اجرایی شدن مفاد توافقنامه برجام که احتمالا امکان تغییر جایگاه سیاسی، اقتصادی و نظامی ایران در سطح منطقهای و بینالمللی را در پی خواهد داشت، موجب شده تا عربستان به عنوان یک کنشگر نفتی قدرتمند در اوپک، درخلال سالهای 2016-2013 با روند افزایشی تولید فراتر از نیاز بازار جهانی، میزان تولید نه میلیون و یکصدوچهل هزار بشکهای ژوئن 2013 را به میزان ده میلیون و هفتصد و بیست هزار بشکهای در نوامبر2016 با هدف مقابله جدی با ایران برساند، به نحوی که تصمیم عربستان درافزایش تولید نفت بیش از نیاز بازار جهانی، چالشهایی در طرحها و برنامههای ایران به خصوص بازتابهای مثبت ناشی ازتوافقنامه برجام را ایجاد کرده است.