علیرضا ازغندی؛ عبدالمهدی مستکین
دوره 2، شماره 7 ، دی 1392، ، صفحه 9-32
چکیده
جایگاه برجستهی شاهنامهی فردوسی درتکوین سازههای هویتی ایرانیان درطول بیش از هـزار سـال همـواره
بستر مناسبی برای شناخت لایههای زیرین و اعماق روح جمعی ایرانیان به شمار رفته است. از اینرو غور و تعمق
در این اثر پرارج، درک هر چه بهتری از نوع جهانبینی و نگرش ایرانیان در عرصهی روابـط بـینالملـل را ارائـه
میدهد. به بیان دیگر شاید هیچ اثری ...
بیشتر
جایگاه برجستهی شاهنامهی فردوسی درتکوین سازههای هویتی ایرانیان درطول بیش از هـزار سـال همـواره
بستر مناسبی برای شناخت لایههای زیرین و اعماق روح جمعی ایرانیان به شمار رفته است. از اینرو غور و تعمق
در این اثر پرارج، درک هر چه بهتری از نوع جهانبینی و نگرش ایرانیان در عرصهی روابـط بـینالملـل را ارائـه
میدهد. به بیان دیگر شاید هیچ اثری به شگرفی شاهنامهی فردوسی بازتابدهندهی آمال وآروزهای انسان ایرانی
در مسیر پر فراز و فرود تاریخ وهستی نباشد. بر این بنیان در ایـن مقالـه تـلاش گردیـده اسـت تـا بـا پیونـد میـان
پندارهای اسطورهای و آرایههای حماسی مندرج درشـاهنامه، تجلـی و بـه سـطح آمـدن اسـتمرارگونهی برخـی
رسوبات هویتی شاهنامه را در اکنونیت نگرش ایرانیان به عرصهی روابط بینالملل با محور قرار دادن عنصر خرَد
در شاهنامه، مورد پردازش و خوانشی نوقرار گیرد